สำหรับผม, นักโทษที่กำลังอยู่ในกรอบของกำแพงคอนกรีต, “หวยฮานอย ย้อน หลัง” ไม่ได้เป็นแค่เพียงคำตอบทางการเงินที่มาจากการเลือกตัวเลข. แต่มันเป็นอีกหนึ่งแสงสว่างที่ได้รับส่งมาจากโลกภายนอก, อันไว้อาลัยและคิดถึงเสมอ และความหวังที่ยังเป็นไปได้.
แต่ละวันที่ผ่านไป, ผมมักจะตามหาผลลัพธ์ของ “หวยฮานอย” ที่ผ่านมา, ทั้งๆ ที่มันเป็นเพียงเลขเดียวเท่านั้น แต่สำหรับผม, มันนับได้ว่าเป็นอีกหนึ่งแท่งเรือที่จะนำไปสู่อิสรภาพ. มันไม่ได้หมายความว่าผมมีความหวังในการชนะเท่านั้น, แต่มันยังเป็นการนำทางฝัน, ความหวังและความทรงจำของชีวิตที่ผ่านมา, สิ่งที่ผมจำได้ว่ามันเป็นอย่างไรที่อยู่นอกสภาวะการโทษ.
เมื่อผมจำความทรงจำ, ผมสามารถหยิบยกตัวเลขและตัวเองออกจากมุมห้องที่เย็นขัน. ผมสามารถจินตนาการได้ว่าวันหนึ่งผมจะได้ยืนอยู่ในที่โล่ง, หันหน้าไปทางที่มีแสงสว่างลงมาจากฟ้า. ผมจะพบว่าภายใต้นั้นมีชีวิตที่ผมเคยรู้จัก, ที่ผมต้องทิ้งไว้เมื่อผมเข้ามาในที่นี้. ทุก ๆ ครั้งที่ผมได้ยินผลของ “หวยฮานอย ย้อน หลัง“, ผมถูกนำไปสู่ทางที่ผมอยากจะเดินไป, ทางที่มีความหวังและความสุข.
แต่ในขณะเดียวกัน, “หวยฮานอย ย้อน หลัง” ยังเป็นคำเตือนให้ผมทบทวนความคิดของผมเกี่ยวกับชีวิตและความหวัง. แน่นอนว่าผมต้องการอิสรภาพ, แต่อิสรภาพที่ผมต้องการนั้นไม่ได้หมายความว่าต้องพึ่งพาความโชคดีที่ไม่แน่นอน. ผมเข้าใจว่าสิ่งที่ผมต้องการที่สุดคือความสามารถในการตัดสินใจและควบคุมชีวิตของผมเอง.
“หวยฮานอย ย้อน หลัง” ให้ผมมองเห็นความจริงที่เป็นเรื่องราวที่ผ่านไปแล้ว, แต่ยังคงมีความหวังในอนาคต. มันสอนให้ผมรู้ว่าผมสามารถหวังและฝันได้, แต่ผมยังต้องให้ความสำคัญกับการทำงานและสร้างความเป็นมาของผมเอง.สุดท้าย, “หวยฮานอย ย้อน หลัง” เป็นทั้งการท่องเที่ยวทางจินตนาการและการพิสูจน์ตนเอง.
